هلوسه

هل فكرت من قبل ان هذا الالم
المتكرر و الغامض فى البطن ناحيه اليسار و الذى يعلو كتله صغيره يمكن ان تتحسسها بيدك , هل فكرت ان هذاالالم
الذى اعتاد ان يعاودك مؤخرا مره
او مرتين كل اسبوع و لعده سنين حتى الان , و لم تعره ابدا اهتماما, و بعد ان اشتد بعض الشئ فى الحده و تقارب فى المده, هل فكرت ان هذا يمكن ان يكون ورم."
ياااه اول مره رغم انى بقالى سنين عندى الوجع ده فى نفس المكان ده, اول مره افكر ان ده ممكن يكون ورم خبيث,اتعودت اطنش و لما كانت بتزنق معايا فى التفكير كنت بقول يمكن تقلت شويه فى الاكل يمكن امساك يمكن .. يمكن....
بس النهارده بعد ما صحيت من النوم الحاجه الوحيده اللى جت فى بالى و سيطرت على دماغى هى احتمال ان ده يكون ورم خبيث "يا نهار اسود, طب ايه العمل هاموت؟" لا يا عم صعب ان ده يكون ورم,لا وصعب ليه, هو اصلا ممكن يكون ايه غير كده.
حسيت انى دايخ و بمعنى اصح ضايع, و كسلت اقوم من عالسرير, كسلت و لا خفت مش عارف!!
المهم بعد خمس او عشر دقائق كده و بعد استيعاب الصدمه , قعدت و فكرت طب انا ليه اتصدمت و ضعت و دوخت لما شكيت انى ممكن يكون عندى ورم.
هو مش برضه انا اللى بقالى فتره كلمه مخنوق و متضايق مبتفارقش لسانى,مش انا برضه اللى بضيع نص يومى فى حاجات روتينيه والنص التانى
فى التفكير و القلق و الخوف من بكره و اللى الايام مخبياه, مش انا اللى دايما العيشه كانت عبئ عليا فى اغلب الوقت اكتر منها متعه ليا, و دماغى من كتر القلق و القرف و التحليل و التفكير باظت و معدتش بفكربتلقائيه و دايما الاحلام كانت متحوطه و متقيده بميت الف احباط و خوف , ولا حتى بقيت بفكر بايجابيه ولا يحزنون , مجرد توهان فى دوامه الاحباطات .
بين الحيره و الدهشه و الغضب , طب اشمعنا انا. هو انا ناقص, و لفتره محدوده كت فيها شبه مخدر
بحاول استوعب الامر الجديد و اهضمه, بعد نص ساعه كده ابتديت افوق شويه, احاول اتاقلم مع الموقف و اشوف ايه اللى اقدر اعمله, هاموت؟ طيب و بعدين
الافكار اللى جت على بالى بالترتيب بعد ما فوقت شويه :
_طب هاموت قبل ما اتجوز:)
عادى يا عم هو ده وقت الكلام ده
_طب هاموت كمان قد ايه؟ و يا ترى هاتبهدل قبل ما اموت و لا لا, و الالم ممكن يبقى شكله ايه؟
_طب لما اموت الناس القريبه منى هتحس بايه, امى و اخواتى و حاولت اركز و استحضر صوره كل و احد و رد فعله ساعتها.
_طب بعد ما اموت, و هنا ياتى السؤال الاهم, بعد ما اموت؟. و حاولت افكر بعمق قوى, فى معنى الحياه
و الموت و البعث بعد الموت, انا فكرت فى الحاجات دى كتير قوى قبل كده, و قريت عن الاديان السماويه,و لقيتها فى المضمون تقريبا متشابهه و لكن كل مره فى الاخركنت بلاقى الاسلام الاقرب الى عقلى و قلبى فكرا و شكلا و موضوعا,الاوضح والاكثر منطقيه فى الاجابه عن اسئله كتيره ممكن تيجى فى دماغ الواحد ,هو ما بيجوبش
على كل و اى سؤال ممكن الواحد يكون عايز يعرفه, بس فى راى الاسلام كان تملى اوضح دين لواحد عايز يتدين, اما عدم التدين ده بقى, فببساطه كنت بقول ان الانسان
لم ياتى من فراغ و لن يذهب هكذا فى الفراغ.
المره دى فكرت فى البعث بعد الموت, بس المره دى مش زى كل مره,لما كنت بفكر و استخدم عقلى شويه, و اسمع خواطر الشعراوى و اقرا فى العقيده كنت دايما بحس بزياده فى اليقين و راحه بال, بس مكتش بعدل من سلوكى قوى, او كنت بعدله لفتره محدوده و ارجع تانى زى ما انا,بنى ادم طبيعى زى الاول, مش متدين قوى, و لا منحرف قوى. المره دى انا قربت اموت, و الطبيعى انى المفروض اعدل من سلوكى و اقرب من ربنا, طب افكر تانى زى كل مره و ازود يقينى واقرا تانى فى العقيده, و لا خلاص الوقت ازف,و افتكرت شاعر زمان كان بيردعالملحدين و يقول:
زعم المنجم والطبيب كلاهما *** لا تبعث الأموات قلت : إليكما
إن صح قولكما فلست بخاسر *** أو صح قولي فالخسارة عليكما
وقعدت اتخيل حياتى فى الايام الجايه هتبقى عامله ازاى,
"قارءا للقران ,متعبدا لله,متقربا اليه , مستانسا بذكره,"
مبفكرش بقه فى الزحمه و انا رايح الكليه, و لا قلقان من المستقبل, معدتش بفكر فى فلان و علان,و لا ازعل من ده و لا افرح من ده,و مش مستنى حاجه من حد, حسيت انى مرتاح و هرتاح
,
و بعد كام يوم الفراعنه عملوها و مصر فازت بكاس الامم, و نسيت كل حاجه,ورجعت كل حاجه ذى ما كانت قبل ما اصحى من النوم.